![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDU22mcgYG3gfqmfG4Ovh9iXI7jdfyTpBc2IyNdDD4ewScxdpYS1S7P2THq66A3QxjOen64C5t1NO0qyUo_pIvQ8B3jtLp4wximt9mxmWcwW2Xzv73Jg94ryXmenma0AdGHxf1qX42t-nI/s320/nice.jpg)
Perjalanan balik dari Sri Kembangan..posisi sama...radio teramat perlahan..sengaja...carik mood berburak..
Muis : Ko dah tengok citer sepi tu sampai abis eah lan?
Wak Kolan : Dah la..kan aku layan sampai ko pegi keje pun aku tak perasan
Muis : Agak layan kan citer tu...
Gomet : Aku tak tengok lagi..Nanti ko copy Lan..aku nak tengok gak..
Lan jeling kat gomet..Muis type msg untuk papai..tapi tak jadik send...Lan fokus semule ke Jalan Puchong - NilaiWak Kolan : Tapi aku suke la puisi die tu..macam ne eak?
Muis : Ooo..yang "
Bulan..Jangan Biar Siang" tu kan?Gomet : Aku sambung!! Aku sambung..."
Tapi kene siang jugak..Kalau tak Bile aku nak semayang suboh Kalau tak siang...Nanti..Takkan Ade La 24 Jam"
Muis Pandang Wak Kolan...Wak Kolan Pandang Muis....Senyap.... Sampai Nilai..